มสธ ให้โอกาสคนในสังคมอย่างเท่าเทียมกัน

“พาวเวอร์แพท” เจ๋ง จบปริญญา เจ้าตัวตั้งเป้าคว้าปริญญาอีกใบ ด้าน “พ่อ” สุขล้นใจได้กอดลูกชายในรอบ 5 ปี

โดย ASTVผู้จัดการออนไลน์ 5 ตุลาคม 2552 01:01 น.

1 | 2 หน้าถัดไป



คลิกที่ภาพเพื่อดูขนาดใหญ่ขึ้น

อีกหนึ่งความภูมิใจสูงสุดของแพท






ในวันที่ได้อยู่พร้อมหน้าครอบครัว


แพทกับคุณย่า










“แพท พาวเวอร์แพท” ปลื้ม เรียนจบปริญญา มสธ. เตรียมมุเรียนต่อ หวังคว้าปริญญาเป็นของขวัญให้ครอบครัวอีกใบ เจ้าตัวตั้งปณิธานต่อจากนี้ไปจะทำแต่สิ่งที่ดี วอนสังคมเปิดใจให้โอกาส พร้อมเผย สุดอบอุ่นหลังได้อยู่ในอ้อมกอดของครอบครัวในรอบ 5 ปี ด้าน “พ่อ” ยิ้มภูมิใจที่ลูกชายบากบั่นจนเรียนจบ ส่วนเรื่องยื่นฎีกาขอลดโทษคาดทราบผลปีหน้า บอกถึงแม้จะเผื่อใจในคำตัดสิน แต่ลึกๆ ก็แอบหวังว่าลูกชายจะพ้นโทษออกมาอยู่กันพร้อมหน้าในสักวัน

ผ่านมากว่า 5 ปีแล้ว ที่อดีตนักร้องขวัญใจวัยรุ่น “วรยศ บุญทองนุ่ม” หรือที่รู้จักกันดีในนาม “แพท พาวเวอร์แพท” ถูกจับในข้อหาค้ายาเสพติด ศาลตัดสินให้จำคุก 50 ปี และถูกจองจำไว้ในเรือนจำกลางบางขวาง จังหวัดนนทบุรี แม้ชีวิตที่ผ่านมาจะเป็นช่วงเวลาของการ “รับโทษทัณฑ์” ในสิ่งที่ตัวเองกระทำ แต่เจ้าตัวกลับไม่ปล่อยให้มันย่ำแย่ตามสภาพที่เป็นอยู่ ตรงกันข้ามกลับมุ่งมั่นที่จะทำความดี และจดจำความทรงจำอันเลวร้ายไว้เตือนใจไม่ให้ก้าวผิดซ้ำสอง

ล่าสุดเจ้าตัวเพิ่งเรียนจบปริญญาตรี คณะศิลปศาสตร์ เอกสารสนเทศศาสตร์ ของมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช กลายเป็นบัณฑิตหมาดๆ ไปเมื่อไม่นานมานี้เอง และที่พิเศษไปกว่านั้นเมื่อวันที่ 17 กันยายน ที่ผ่านมา ทางกรมราชทัณฑ์ได้จัดพิธีมอบและฉลองปริญญาให้กับบัณฑิตในเรือนจำกลางบางขวาง และอนุญาตให้ครอบครัวของผู้ต้องขังเข้าร่วมแสดงความยินดีด้วย วันนั้นนอกจากจะเป็นวันที่แพทภูมิใจในตัวเองแล้ว ยังเป็นวันที่เขาอบอุ่นใจที่สุดที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของครอบครัวอย่างพร้อมหน้า นับเป็นอีกหนึ่งวันที่เขาเฝ้ารอคอยเลยทีเดียว

“ภูมิใจแล้วก็ดีใจที่ทำสำเร็จ เหมือนได้ทำในสิ่งที่รับปากกับพ่อกับครอบครัวไว้ ภูมิใจที่เราไม่เสียคำพูด ที่เหลือก็เป็นเรื่องผลพลอยได้ เพราะหลักๆ แล้วอยากทำให้ที่บ้านภูมิใจมากกว่า อยู่ในนี้อะไรที่ทำให้ที่บ้านภูมิใจได้ก็จะทำ เพียงแต่พวกเราไม่ได้รับเหมือนคนอื่นทั่วไป เพราะใบปริญญาจะส่งมาให้ในนี้ ส่งมาในรูปแบบพัสดุ(ยิ้ม) แต่ทางเรือนจำจะเปิดโอกาสให้ถ่ายรูปใส่ชุดครุยได้ ก็มีช่างภาพมาถ่ายให้ข้างใน ก็จะมีเพื่อนๆ ที่จบพร้อมกันมาถ่ายรูปด้วยกัน ก็ดีใจครับ”

ถือเป็นครั้งแรกที่ "แพท" ได้สัมผัสกับครอบครัวอย่างใกล้ชิด ได้กอดได้หอมแก้มแสดงความรักและความผูกพัน หลังจากที่พูดคุยกันผ่านลูกกรงมาเป็นเวลากว่า 5 ปี งานนี้ทำเอาปลื้มใจน้ำตาคลอกันทั้งบ้าน

“ก็ดีใจที่ได้กอดได้หอมครับ เป็นการกอดกันในรอบ 5 ปี นอกจากความดีใจแล้วมันรู้สึกอบอุ่น รู้สึกโชคดีที่เรามีครอบครัวที่น่ารัก ทุกคนเป็นห่วงเรามาก มันเหมือนเป็นสิ่งเตือนใจอย่างหนึ่งให้เรายิ่งต้องทำตัวดี ก่อนเข้ามาความผูกพันจะน้อยมาก พอโตขึ้นทำให้ได้มองอะไรลึกซึ้งขึ้น ถือว่าเป็นวันที่เรารอคอย ก็ตื่นเต้นนะครับ”

“วันนั้นทุกคนน้ำตาคลอกันหมด ยิ่งแม่เป็นคนร้องไห้ง่ายอยู่แล้ว วันนั้นก็ร้องอีก(ยิ้ม) ยิ่งตอนที่เกิดเรื่องใหม่ๆ แม่จะร้องไห้ตลอด ร้องอยู่ 2 ปี จนผมต้องบอกพ่อให้ปรามๆ แม่หน่อย เพราะเราอยู่ในนี้เห็นแล้วก็ไม่สบายใจ เราก็ใจไม่ดีไปด้วย ไม่อยากให้แม่คิดมาก ยิ่งมีโอกาสถ่ายรูปร่วมกันยิ่งดีใจ เพราะโอกาสที่จะได้ทำอะไรแบบนี้น้อยมาก ก็ดีใจที่กรมราชทัณฑ์เปิดโอกาสให้ได้กินข้าวด้วยกัน”

“แม่ก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรมากเท่าไหร่ เพราะกิจกรรมเยอะ แม่ก็ถามว่ากินข้าวรึยังลูก แล้วก็บอกว่าแม่ฝากตังค์ไว้ให้นะ ถ้าไม่พอบอกพ่อนะ เขาก็บอกว่าไม่ค่อยได้มาบ่อย แต่เขาอยากมาแหละ ผมจะเป็นห่วงเพราะแม่ต้องขึ้นรถเมล์มาเอง แล้วเขาไม่ค่อยแข็งแรง คือเขาเองก็กลัวผมจะคิดมาก ว่าเขาทอดทิ้งหรือเปล่า แต่แม่มีภาระหลายอย่างทั้งต้องเลี้ยงหลานและขายของด้วย ซึ่งผมก็เข้าใจไม่ได้น้อยใจอะไร จะเป็นห่วงเขาซะมากกว่า”

“ส่วนกับพ่อได้คุยกันบ่อย เพราะมาเยี่ยมทุกอาทิตย์อยู่แล้ว วันนั้นก็เลยไม่ค่อยได้คุยอะไรกันมาก เขาจะเชียร์ให้กอดแม่ กอดพี่สาว แล้วก็กอดย่ากอดปู่มากกว่า มีพี่สาวที่หอมแก้มเราใหญ่ มาจับหน้าเรา เขาเป็นห่วงเรามาก อยากให้รักษาตัวให้ดี ใช้ชีวิตในนี้ให้ปลอดภัย ซึ่งเราก็ต้องอยู่ให้เป็นไม่อย่างนั้นอยู่ยาก เพราะคนในนี้ก็หลากหลาย ด้วยความเป็นอยู่ด้วย ฉะนั้นก็จะไม่ปล่อยให้ตัวเองว่าง ถ้าไม่วาดรูปก็เล่นดนตรี ซึ่งก็ช่วยผมได้เยอะเลยครับในแง่ของจิตใจ”

“เอาเข้าจริงๆ ได้อยู่กับครอบครัวน้อยมาก เพราะกิจกรรมเยอะ วันนั้นทางกรมราชทัณฑ์ให้ผมเป็นตัวแทนเพื่อนๆ กล่าวกับปลัดกระทรวงยุติธรรม และต้องเล่นดนตรี แล้วก็ให้สัมภาษณ์กับสื่อฯหลายที่เหมือนกันครับ แต่ก็ไม่เป็นไรถือว่าเราทำหน้าที่ เพราะวันนั้นก็เหมือนเราเป็นกระบอกเสียงให้กับเพื่อนๆ ด้วย เหมือนเป็นตัวแทนสื่อสารกับผู้ใหญ่ กับนักข่าวออกไปยังสังคมภายนอก อยากจะให้สังคมให้โอกาสและเปิดใจกับพวกเรา”

“ซึ่งผมก็พูดในแง่มุมที่ว่าอยากให้สังคมเปิดโอกาสให้คนข้างใน อย่างเรื่องที่ทางกรมราชทัณฑ์เปิดให้เรียน ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ดีมาก ผู้ต้องขังบางคนที่เขาเรียนก็เพราะว่าอยากกลับตัวกลับใจ อยากทำให้สังคมยอมรับ เพราะจะเรียนจบได้ต้องมีความมานะจริงๆ ต้องใช้ความพยายามจริงๆ หลายคนก็พยายามจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการทำแต่สิ่งดีๆ แล้วอีกอย่างคนที่มีความสามารถที่เก่งๆ ก็มีเยอะนะครับ ถ้าพ้นโทษออกไปก็อยากให้สังคมเปิดโอกาสให้ด้วย”

“ถ้าได้สัมผัสจริงๆ จะรู้ว่าไม่ได้เลวร้ายทั้งหมด บางคนมาจากคนมีปัญหาจิตใจเปราะบาง หาทางออกไม่ได้ก็พาตัวเองเข้าหายาเสพติด พอเสพก็เข้าสู่วงจรของการค้าถลำลึกลงไป บางคนก็ถูกใช้เป็นเครื่องมือไม่ได้เลวโดยกมลสันดาน ซึ่งทุกวันนี้ทุกคนก็กำลังรับโทษในสิ่งที่ทำอยู่แล้ว”

เรียนจบปริญญาตรีทำให้ครอบครัวภูมิใจ เป็นแรงผลักดันทำให้แพทอยากเรียนปริญญาอีกใบ

“สิ่งที่ผมได้เต็มๆ คือในแง่ของวินัย เพราะเรียนมสธ.ในนี้ต้องขยันอ่านหนังสือไม่อย่างนั้นสอบไม่ได้ อีกอย่างหนึ่งคือฝึกความอดทนว่าเราตั้งใจจริงหรือเปล่า ซึ่งสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งประกอบที่นำเราไปสู่ความสำเร็จอยู่แล้ว ส่วนวิชาความรู้ที่ร่ำเรียนมาก็ขึ้นอยู่กับว่าเราจะนำไปใช้หรือเปล่า ยิ่งยุคนี้เป็นยุคข้อมูลข่าวสารอยู่แล้ว การเรียนสาขานี้ทำให้เรารู้จักกลั่นกรองข้อมูลเป็น อันไหนน่าเชื่อถืออันไหนที่ขาดความจริง ส่วนใบปริญญาเป็นตัวเพิ่มคุณวุฒิให้เรา และเอาไว้ใช้ในการสมัครงาน”

“เห็นคนที่เรารักมีความสุขทำให้ผมคิดอยากเรียนอีกใบ เวลาเห็นเขามีความสุขก็ดีใจครับ นอกเหนือจากนี้กระแสเพื่อนและก็สังคมมองเราทางบวกมากขึ้น ยิ่งทำให้มีแรงทำดีต่อไป”

“แต่เรื่องเรียนต่อตอนนี้ยังก่อนครับ ขอพักใช้เวลาอยู่กับงานศิลปะ กับดนตรีก่อนเพราะเป็นงานที่เรารักด้วย อย่างตอนเรียนก็ค่อนข้างเคร่งเครียดพอสมควร ตอนนี้จบแล้วก็อยากมีเวลาทำงานศิลปะให้เต็มที่ เพราะผมมองไปถึงภายภาคหน้าว่าอาจจะได้ใช้มัน แต่เรื่องเรียนก็โอเค เป็นโอกาสที่เราน่าจะไขว่คว้า ถ้าอนาคตข้างหน้าเราไม่ได้ทำงานในสาขาที่เรียนมาก็เล่นดนตรีก็ได้(ยิ้ม) ที่บ้านเชียร์ให้เรียนต่ออยู่เหมือนกัน ซึ่งผมก็ตั้งใจไว้แล้วว่า ถ้าเรียนก็คงเรียนสารสนเทศฯเหมือนเดิม แต่เป็นอีกสาขาหนึ่งที่ลึกลงไปอีก เพราะใช้เวลาเรียนน้อยกว่าใบแรก 3 ปีก็จบแล้ว”

ยอมรับว่าถ้าอยู่ข้างนอกตัวเองอาจจะเรียนไม่จบ เพราะมีสิ่งเร้าเยอะ….
“ผมมองตลอดนะ เพราะตอนอยู่ข้างนอกผมไม่มีความคิดที่จะเรียนเอาใบปริญญาเลย ตอนนั้นคิดว่าแค่กระดาษแผ่นเดียว คิดอยากมุ่งเรียนไปในสิ่งที่ชอบอย่างเดียว ไม่ได้สนเรื่องพวกนี้เลย ด้วยความที่เชื่อมั่นในตัวเองมากเกินไปทำให้มองโลกไม่กว้างพอ ดูแล้วว่าตอนอยู่ข้างนอกคงไม่มีโอกาสแน่นอน เพราะสิ่งเร้าเยอะ ไหนจะเป็นผู้หญิง ไหนจะเที่ยวไปเรื่อยตามวัย แล้วก็ยังต้องทำมาหากินอีก มันมีเรื่องทำให้เราไม่มีสมาธิ ก็เลยคิดว่าคงเรียนไม่จบคงเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ แต่พอได้เรียนได้มีสังคม พอเราโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้น มันทำให้เปลี่ยนมุมมองความคิดตรงนั้นไป”

นับ 5 ปีแล้วที่แพทใช้ชีวิตอยู่ในเรือนจำบางขวาง ซึ่งมันทำให้แพทได้เรียนรู้คำว่า “ชีวิต” อย่างลึกซึ้ง จนยกให้ที่แห่งนี้เป็นมหา’ลัยชีวิตที่สอนให้รู้จักผิดชอบชั่วดีและจะไม่มีวันใช้ชีวิตซ้ำรอยเดิมอย่างแน่นอน

“ให้มหาศาลเลยครับ เรียกว่าทุกด้านเลยที่เป็นชีวิตจริง เป็นโรงเรียนลูกผู้ชาย เป็นมหา’ลัยชีวิต สอนทั้งการปรับตัวให้เข้ากับสังคม สอนความอดทน สอนความเพียร สอนเรื่องบาปบุญคุณโทษ สอนชีวิตหมดทุกอย่าง ทำให้เราแกร่งขึ้น เหมือนเป็นคนเต็มคน ทำให้รู้จักผิดชอบชั่วดี รู้จักอ่านคนรอบข้างมากขึ้น เหมือนเปิดตาเราทำให้ตาสว่าง มองอะไรชัดเจนขึ้น ในแง่นามธรรมผมได้เรียนรู้จากในนี้เยอะจริงๆ ครับ”

“ในแง่รูปธรรมก็คือความรู้ ได้สุขภาพที่แข็งแรงขึ้นเพราะได้พักผ่อนได้ออกกำลังกาย อย่างตอนอยู่ข้างนอกจะไม่ได้ทำอะไรพวกนี้เต็มที่เลย ได้เขียนรูปซึ่งไม่เคยรู้มาก่อนว่าตัวเองทำได้ ได้เล่นดนตรีมีเวลาฝึกทักษะตัวเองอย่างจริงจัง อย่างการร้องเพลงผมก็มีโอกาสซ้อมอย่างเต็มที่มากๆ บางทียังตกใจตัวเองว่าเล่นได้ขนาดนี้เลยหรอ แล้วทำให้เพื่อนในนี้ได้ผ่อนคลายจากเสียงเพลงของเราด้วย เพื่อนๆ ก็มีกำลังใจ ทำให้ผมมีเพื่อนเยอะมาก ซึ่งสิ่งเหล่านี้มันทำให้เรารู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่า และทำให้มีความมั่นใจในการก้าวเดินต่อไปครับ”