กฎหมายอาญา1

กฎหมายอาญา 1

ข้อ 1
นายสมิทคนอังกฤษเดินทางมากรุง เทพมหานครพักที่โรงแรมนายสุรพงษ์ เกิดเรื่องทะเลาะวิวาทกับนายสุรพงษ์นายสมิทได้ทำร้ายนายสุรพงษ์ บาดเจ็บสาหัส แล้วหลบหนี้ไปประเทศญี่ปุ่นและถูกทางการญี่ปุ่นจับกุมตัวได้รัฐ บาลไทยขอให้รัฐบาลญี่ปุ่นดำเนินคดีกับนายสมิทฐานทำร้ายผู้อื่นบ าดเจ็บสาหัดศาลญี่ปุ่นพิพากษาถึงที่สุดให้ยกฟ้องเพราะพยานหลักฐ านออ่นนายสมิทจึงเดินทางมายังกรุงเทพมหานครอีกและถูกตำรวฝจจับก ุมดำเนินคดีเรื่องที่เคยทำร้ายนายสุพงษ์ศาลไทยจะพิพากษาลงโทษนา ยสมิทได้หรือไม่

เฉลย
ตามประมวลกฎหมายอาญา (มาตรา 4 วรรคหนึ่ง) ผู้ที่กระทำผิดในราชอาณาจักรต้องรับโทษตามกฎหมายการที่นายสมิทท ำร้ายนายสุรพงษ์บาดเจ็บสาหัสเหตุเกิดในประเทศไทยฉะนั้นนายสมิทจ ึงต้องรับโทษในประเทศไทยอย่างไรก็ตามหลังจากทำร้ายนายสุรพงษ์แล ้วนายสมิทหลบหนี้ไปประเทศญี่ปุ่นและถูกจับกุมที่นั้นรัฐบาลไทยไ ด้ขอร้องให้รัฐบาลญี่ปุ่นดำเนินคดีกับนายสมิทฐานทำร้ายผู้อื่นบ าดเจ็บสาหัสแต่ศาลญี่ปุ่นพิพากษาถึงที่สุดยกฟ้องเพราะพยานหลักฐ านอ่อนกรณีจึงต้องประมวลกฎหมายอาญา (มาตรา 11 วรรคสอง) ที่ว่าในกรณีที่ผู้กระทำความผิดในราชอาณาจักรได้ฟ้องต่อศาลต่าง ประเทศโดยรัฐบาลไทยร้องขอห้ามมิให้ลงโทษผู้นั้นในราชอาณาจักรเพ ราะการกระทำนั้นถ้าได้มีคำพิพากษาถึงที่สุดของศาลต่างประเทศให้ ปล่อยตัวผู้นั้นดังนั้นเมื่อศาลญี่ปุ่นพิพาทกษาถึงที่สุดยกฟ้อง นายสมิทศาลไทยจะลงโทษนายสมิทในความผิดฐานทำร้ายร่างกายนายสุพงษ ์อีกไม่ได้

กฎหมายอาญา 2

ข้อ 3
นายทำนองไปซื้อเสื้อ ผู้ขายนำเสื้อมาให้เลือกหลายตัว ราคาต่างๆกัน ขณะที่ผู้ขายเผลอ นายทำนองก็แกะป้ายราคาเสื้อตัวหนึ่งซึ่งมีราคา 200 บาทออกเสียแล้วเอาป้ายราคา 100 บาท มาจากเสื้อตัวอื่นมาปิดไว้แทน และ บอกผู้ขายขอซื้อเสื้อตัวนี้ ผู้ขายก็ขายให้นายทำนองในราคา 100 บาท นายทำนองมีความผิดฐานใดหรือไม่ เพราะเหตุใด

เฉลย
ตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา341 บัญญัติว่า ผู้ใดโดยทุจริต หลอกลวงผู้อื่นโดยการแสดงข้อความอันเป็นเท็จ.และโดยการหลอกลวงด ังว่านั้นได้ไปซึ่งทรัพย์สินจากผู้ถูกหลอกลวงหรือบุคคลที่สาม.. ..........ผู้นั้นกระทำความผิดฐานฉ้อโกง ”
จากข้อเท็จจริงตามปัญหา การที่นายทำนองไปซื้อเสื้อ แล้วผู้ขายได้นำเสื้อมาให้เลือกหลายตัว ราคาต่างกัน ขณะที่ผู้ขายเผลอนายทำนองจึงแกะเอาป้ายราคาเสื้อซึ่งมีราคา 200 บาท ออกเสีย แล้วเอาป้ายราคา 100 บาทจากเสื้อตัวอื่นมาปิดไว้แทน การกระทำดังกล่าวเห็นว่าเป็นการกระทำที่นายทำนองได้หลอกลวงผู้ข ายเพื่อให้ผู้ขายขายผิดราคา เป็นการหลอกลวงผู้ขายโดยแสดงข้อ ความเป็นเท็จ และนายทำนองได้บอกผู้ขายซื้อเสื้อตัวนั้น เห็นได้ว่านายทำนองกระทำไปโดยมีเจตนาทุจริต เพื่อแสวงหาประโยชน์ที่มิควรได้โดยมิชอบด้วยกฎหมาย ซึ่งผู้ขายได้ขายให้นายทำนองไปราคา 100 บาท แม้นายทำนองจะชำระราคาให้ ก็ชำระในราคาที่ต่ำกว่าความเป็นจริงการหลอกลวงของนายทำนองดังกล ่าวนั้นทำให้นายทำนองได้ทรัพย์สินจากผู้ถูกหลอกลวงคือ ผู้ขายนายทำนองจึงมีความผิดฐานฉ้อโกงตามหลักกฎหมายที่กล่าวมาข้ างต้น

41231
กฎหมายอาญา 1

โจทก์
ในคืนวันเพ็ญเดือนสิบสองนายดำได้ไปที่บ้านของนางสาวแดงคู่รักแล ะร่วมกันจุเทียนในกระทงเพื่อนำไปปล่อย ปรากฏว่า ด้วยความประมาทนายดำและนางสาวแดงทำเทียนหล่นลงพื้น เกิดไฟไหม้บ้านของนางสาวแดง เนื่องจากบ้านของนางสาวแดงเป็นตึกแถวอยู่ติดกับบ้านของนายดำขณะ ที่ไฟลามเกือบถึงบ้านนายดำ ดำเกรงว่าไฟจะไหม้บ้านตน นายดำจึงพังบ้านของนายฟ้า แล้วเอาเครื่องมือดับเพลิงมาดับไฟที่บ้านของนางสาว<st1:PersonName ProductID="แดง กรณีดังกล่าว">แดง กรณีดังกล่าว</st1:PersonName> นายดำต้องรับโทษทางอาญาในการพังบ้านของนายฟ้าหรือไม่ เพราะเหตุใด

เฉลย
ตามประมวลกฎหมายอาญา (มาตรา 67) ผู้ที่กระทำความผิดด้วยความจำเป็นเพราะอยู่ในที่บังคับหรือภายใ ต้อำนาจซึ่งไม่สามารถหลีกเหลี่ยงหรือขัดขืนได้เพราะให้ตนเองหรื อผู้อื่นพ้นจากอันตรายที่ใกล้จะถึง และไม่สามารถหลีกเลียงให้พ้นโดยวิธีอื่นใดได้ เมื่อภยันอันตรายนั้นตนมิได้ก่อให้เกิดขึ้นเพราะความผิดของตน ถ้าการกระทำนั้นไม่เป็นการเกินสมควรแก่เหตุแล้ว ผู้นั้นไม่ต้องรับโทษ จากข้อเท็จจริงตามปัญหา การที่นายดำได้ไปที่บ้านนางสาวแดงและร่วมกันจุดเทียนด้วยความปร ะมาททำให้เกิดเพลิงไหม้ของนางสาวแดง นายดำเกรงว่าไฟจะลามไปไหม้บ้านของตนเองเพราะบ้านของนางสาวแดงเป ็นตึกแถวอยู่ติดกับบ้านนายดำ และไฟก็กำลังจะลามไปถึงบ้านของนายดำจึงตัดสินใจพังบ้านของนายฟ้ า และนำเครื่องมือดับเพลิงมาดับไฟที่บ้านของนางสาวแดง การกระทำของนายดำดังกล่าวถือว่า นายดำกระทำเพื่อให้ตนพ้นจากภยันตรายที่ใกล้จะถึง และไม่สามารถหลีกเหลียงให้พ้นโดยวิธีอื่นใดได้แต่เนื่องจากภยัน ตรายที่ว่านั้นคือภยันตรายซึ่งเกิดจากไฟไหม้เป็นภยันตรายที่นาย ดำเป็นผู้มีส่วนก่อให้เกิดขึ้นเพราะความผิดของตน นายดำจึงไม่สามารถอ้างว่าการพังบ้านของนายฟ้านั้นเป็นการกระทำค วามผิดด้วยความจำเป็นอันจะทำให้ตนไม่ต้องรับโทษได้ ดังนั้นนายดำจึงต้องรับโทษทางอาญาในทางพังบ้านของนายฟ้า ด้วยเหตุผลดังกล่าวแล้ว

41231
กฎหมายอาญา 1

โจทย์
ดิโก้ต้องการจะฆ่าบราวน์ โค้ชผู้ฝึกสอนชาวเยอรมัน จึงจ้างโรเจอร์นักแม่นปืนจากแคมารูน ให้มาเก็บบราวน์ แล้วมอบปืนพร้อมกระสุน และดิโก้บอกแก่โรเจอร์ให้ทราบถึงประสิทธิภาพของปืนกระบอกดังกล่ าวว่า ปืนกระบอกนี้ยิงไกลสุด 50 เมตร ยิงหวังผล 20 เมตร ขณะที่กุลลิทขี่ม้าฝึกซ้อมออกกำลังกายตอนเช้ามืด ในระยะ <st1:metricconverter ProductID="80 เมตร">80 เมตร</st1:metricconverter> โรเจอร์คิดว่าเป็นบราวน์จึงยิงไปปรากฏว่ากระสุนปืนไม่ถูกกุลลิท เลยกรณีหนึ่ง
อีกกรณีหนึ่ง ขณะที่บราวน์ขี่ม้าฝึกซ้อมออกกำลังกายตอนเช้ามืดอยู่เช่นกันในร ะยะ 20 เมตร โรเจอร์รีบร้อนยิงไปถูกม้าถึงแก่ความตาย ส่วนบราวน์ตกม้าบาดเจ็บสาหัส
ทั้งสองกรณี ขอให้ท่านวินิจฉัยความรับผิดชอบดิโก้และโรเจอร์ตั้งแต่ต้นปี 2532 และต่อมาก็ได้ร่วมประเวณีกันอีกประมาณ 10 ครั้ง จนนางสมหญิงตั้งครรภ์และคลอดบุตร คือ ด.ช. สมชาติออกมาโดยมิได้มีชายอื่นมายุ่งเกี่ยวด้วยเลยเช่นนี้ เป็นการที่บุคคลทั้งสองได้ร่วมประเวณีกันในระยะเวลา 180 วันถึง 310 วัน ก่อนเด็กเกิด อันเป็นระยะเวลาที่นางสมหญิงอาจจะตั้งครรภ์ได้ และไม่มีเหตุผลอันควรเชื่อว่า ด.ช. สมชาติเป็นบุตรของชายอื่นจึงเป็นเหตุให้นางสมหญิงฟ้องบังคับให้ นายสมชายรับ ด.ช. สมชาติ เป็นบุตรชอบด้วยกฎหมายได้ตามมาตรา 1555 (6)

เฉลย
หลักกฎหมาย
มาตรา 84 “ ผู้ใดก่อให้ผู้อื่นกระทำความผิดไม่ว่าด้วยการใช้บังคับขู่เข็ญจ ้างวานหรือยุยงส่งเสริม หรือด้วยวิธีอื่นใด ผู้นั้นเป็นผู้ใช้ให้กระทำความผิด”
มาตรา 80 “ ผู้ใดลงมือกระทำความผิดแต่กระทำไปไม่ตลอดหรือกระทำไปตลอดแล้วแต่ การกระทำไม่บรรลุผล ผู้นั้นพยายามกระทำความผิด”
มาตรา 81 “ ผู้ใดกระทำการโดยมุ่งต่อผลซึ่งกฎหมายบัญญัติเป็นความผิดแต่การก ระทำนั้นไม่สามารถจะบรรลุผลได้อย่างแน่แท้ เพราะเหตุปัจจัยซึ่งใช้ในการกระทำหรือเหตุแห่งวัตถุที่มุ่งหมาย กระทำต่อ ให้ถือว่าผู้นั้นพยายามกระทำความผิด”
มาตรา 61 “ ผู้ใดเจตนากระทำต่อบุคคลหนึ่ง แต่ได้กระทำต่ออีกบุคคลหนึ่งโดยสำคัญผิด ผู้นั้นจะยกเอาความสำคัญผิดเป็นข้อแก้ตัวว่ามิได้กระทำโดยเจตนา หาได้ไม่”
ตามปัญหาดิโก้มีเจตนาจะฆ่าบราวน์โค้ชชาวเยอรมัน จึงจ้างโรเจอร์ให้เก็บบราวน์การกระทำของดิโก้เป็นการก่อให้ผู้อ ื่นกระทำความผิดโดยการจ้าง ดิโก้จึงกระทำความผิดฐานเป็นผู้ใช้ (มาตรา 84) ในขณะที่กุลลิทขี่ม้าออกกำลังกายโรเจอร์เห็นกุลลิทคิดว่าเป็นบร าวน์ จึงยิงไปด้วยความสำคัญผิดโรเจอร์จจึงแก้ตัวไม่ได้ว่ามิได้เจตนา ที่จะฆ่ากุลลิท แต่เนื่องจากปืนที่นายโรเจอร์ใช้ยิงนายกุลลิทนี้มีประสิทธิภาพย ิงไกลเพียง 50 เมตรเท่านั้น นายโรเจอร์ได้ยิงนายกุลกทในระยะห่างถึง 80 เมตร จึงไม่สามารถทำอันตรายแก่นายกุลิทได้ ตามปัญหาจึงเป็นการกระทำความผิดที่เป็นไปไม่ได้อย่างแน่แท้เพรา ะปัจจัยซ่งใช้ในการกระทำความผิด กรณีนี้กฎหมายบัญญัติให้ผู้กระทำต้องรับผิดฐานพยายามกระทำผิดดั งนั้น นายโรเจอร์จึงต้องรับโทษฐานพยายามกระทำความผิด ส่วนนายดิโก้กระทำความผิดฐานเป็นผู้ใช้ให้โรเจอร์กระทำความผิด
กรณี ขณะที่บราวน์ขี่ม้าออกกำลังกายเช้ามืดเช่นกัน ในระยะ 20 เมตร โรเจอร์รีบร้อนยิงปืนไปไม่ถูกบราวน์แต่ถูกม้านตาย บราวน์ได้รับบาดเจ็บสาหัส การกระทำของโรเจอร์เจตนากระทำต่อบราวน์แล้วพราดไปถูกม้าตายจึงไ ม่เป็นการกระทำโดยพลาดเพราะเจตนากระทำต่อคนแต่ไม่ถูกทรัพย์ไม่ถ ือว่าเป็นกระทำโดยพลาด แต่เป็นการลงมือกระทำความผิดต่อบราวน์ตลอดแล้ว แต่ไม่บรรลุ โรเจอร์จึงมีความผิดฐานพยายามฆ่าบรวาน์ ส่วนดิโก้มีความผิดฐานใช้ให้โรเจอร์กระทำความผิดฐานพยายามฆ่าบร าวน์ (มาตรา 80)

กฎหมายอาญา 1

โจทย์
นายซิมต้องการฆ่านายแก้ว จึงไปแอบซุ่มข้างทางในเวลากลางคืน นายซิมเห็นนายก้อนเดินมาเป็นเงาตะคุ่ม ๆ ในความมืด นายซิมเข้าใจผิดว่านายก้อนเป็นนายแก้วจึงใช้ปืนยิง 1 นัด ถูกนายก้อนตาย กระสุนปืนทะลุนายก้อนไปถูกนายช้อนบิดาของนายซิมถึงความตายด้วยเ ช่นนี้ให้วินิจฉัยความรับผิดของนายซิมตามประมวลกฎหมายอาญา

เฉลย
ตามประมวลกฎหมายอาญา (มาตรา 6) ในกรณีผู้กระทำเจตนากระทำต่อคนหนึ่งแต่ได้กระทำต่ออีกคนหนึ่งโด ยสำคัญผิด กฎหมายถือว่าผู้กระทำได้กระทำโดยเจตนาแก่ผู้กระทำนั้น
จากข้อเท็จจริงในปัญหา การที่นายซิมต้องการฆ่านายแก้วจึงไปแอบซุมข้างทางในเวลากลางคืน พอนายก้อนเดินมาเป็นเงาตะคุม ๆ ในความมืด นายซิมเข้าใจผิดว่านายก้อนเป็นนายแก้ว จึงใช้ปืนยิง 1 นัด ถูกนายก้อนตายถือว่านายซิมเจตนากระทำต่อนายก้อน ตามหลักกฎหมายข้างต้น นายซิมจึงมีความผิดฐานฆ่านายก้อนโดยเจตนา
ส่วนการที่กระสุนปืนทะลุนายก้อนไปถูกนายซ้อนบิดาของนายซิมถึงแก ่ความตายด้วยนั้นกรณีนี้เป็นเรื่องของการกระทำโดยพลาด ซึ่งตามประมวลกฎหมายอาญา (มาตรา 60 ) ในกรณีผู้กระทำได้กระทำโดยเจตนาต่อคนหนึ่งแต่ผลของการกระทำเกิด แก่อีกคนหนึ่งโดยพลาดไปกฎหมายถือว่าผู้กระทำได้กระทำโดยเจตนาแก ่ผู้ได้รับผลร้าย เมื่อนายซิมเจตนายิงนายก้อนแต่กระสุนปืนไปถูกนายซ้อน นายซ้วนก็เป็นผู้ได้รับผลร้ายจากการกระทำของนายซิม ดังนั้น โดยกฎหมายต้องถือว่านายซิมได้กระทำโดยเจตนาต่อนายซ้วนด้วย สำหรับการที่นายซ้วนเป็นบิดาของนายซิมนั้น ประมวลกฎหมายอาญา (มาตรา 60 ตอนท้าย) ได้บัญญัติว่า กรณีที่กฎหมายบัญญัติให้ลงโทษหนักขึ้นเพราะฐานะของบุคคลหรือเพร าะความสัมพันธ์ระหว่างผู้กระทำกับบุคคลที่ได้รับผลร้าย มิให้นำกฎหมายนั้นมาใช้บังคับเพื่อลงโทษผู้กระทำให้หนักขึ้น กรณีนี้นายซิมจึงผิดเพียงฆ่านายซ้วนเสมือนเป็นบุคคลธรรมดาโดยเจ ตนาไม่ใช่ผิดฐานบุพการีตามมาตรา 289 (1ป

กฎหมายอาญา 1

โจทก์
ก ทำงานกลางคืน วันหนึ่งขณะเลิกงานซึ่งเป็นเวลาดึกมาก ก เดินกลับบ้านมาคนเดียวระหว่างทางขณะที่เดินเข้าซอย มีวัยรุ่น 2 คน ซึ่งเป็นอัธพาลอยู่แถวนั้นได้ตรงเข้าล้อม ก และชกต่อยทำร้าย ก จึงวิ่งหนี้ พร้อมกันนั้นเหล่าวัยรุ่นก็วิ่งไล่ตาม พอดีสวนทางกับยามของหมู่บ้านแถวนั้น ก จึงผลักยามล้มลงพร้อมกับแย่งปืนของยามเพื่อเอามาขู่วัยรุ่น แต่วัยรุ่นพวกนั้นก็ยังตรงเข้ามาทำร้าย ก อีก จึงยิงปืนไปหนึ่งนัด ถูกวัยรุ่นคนหนึ่งถึงแก่ความตาย ทั้ง ก มีความผิดที่กระทำต่อวัยรุ่นผู้ตายหรือไม่และจะต้องรับโทษเพียง ใดหรือไม่

เฉลย
มาตรา 68(บ่อ) บัญญัติว่า “ผู้ใดจำได้ต้องกระทำการใดเพื่อป้องกันสิทธิของตนหรือของผู้อื่น ให้พ้นภยันตรายซึ่งเกิดจากการประทุษร้ายอันละเมิดต่อกฎหมายและเ ป็นภยันตรายที่ใกล้จะถึง ถ้าได้กระทำโดยสมควรแก่เหตุ การกระทำนั้นเป็นการป้องกันโดยชอบด้วยกฎหมาย ผู้นั้นไม่มีความผิด”
ตามมาตรา 604 ถ้าผู้ว่าจ้างเป็นผู้จัดหาสัมภาระ และการที่นั้นพังทลายหรือบุบสลายลงก่อนได้ส่งมอบกันถูกต้อง ความวินาศนั้นตกเป็นพับแก่ผู้ว่าจ้าง หากความวินาศนั้นมิได้
ในกรณีเช่นว่านี้ สินจ้างก็เป็นอันไม่ต้องใช้ เว้นแต่ความวินาศนั้นเป็นเพราะการกระทำของผู้วาจ้าง
ตามปัญหา การที่ ก. ตกลงจ้าง ข. จัดสร้างโรงรถเป็นสัญญาจ้างทำของตามมาตรา 587 เพราะมีวัตถุประสงค์เพื่อผลสำเร็จแห่งการที่ทำและ ก. ผู้ว่าจ้างเป็นผู้จัดหาสัมภาระ การที่โรงรถที่สร้างเสร็จถูกพายุพัดแรงผิดปติจนพังทลายลงก่อนที ่ส่งมอบโรงรถนั้น มิใช่เป็นเพราะการกระทำของ ข. ผู้รับจ้าง ความวินาศจึงตกเป็นพับแก่ ก. ผู้ว่าจ้างตามมาตรา 604 วรรคแรกดังนั้น ก. จะเรียกให้ ข. จัดการทำให้ใหม่หาได้ไม่
กรณีดังกล่าวที่โรงรถพังทลายลงมิใช่เป็นเพราะการกระของ ก.ผู้ว่าจ้าง ข. จะเรียกร้องให้ ก. ผู้ว่าจ้างจ่ายสินจ้างให้ตนหาได้ไม่กรณีต้องด้วยมาตรา 604 วรรค 2 ตอนแรก

41231 กฎหมายอาญา 1

โจทก์
น้อยหน่าเป็นนักเรียนหัดขับรถยนต์ยังไม่ได้รับใบอนุญาตขับขี่ น้อยหนาจึงไปสมัครเรียนกับโรงเรียนสอนขับรถยนต์ มังคุดได้รับใบอนุญาตขับขี่แต่ยังไมได้รับอนุญาตเป็นครูฝึกสอนข ับรถยนต์ ขณะเกิดเหตุถนนตอนนั้นเป็นคนพลุกพล่าน ฝนตก ถนนลื่น น้อยหน่ากำลังหัดขับ หักหลบรถสามล้อเครื่องไม่ทัน มังคุดต้องเข้าช่วยถือพวงมาลัยและให้น้อยหน่าปล่อยมือ แต่เท้าของน้อยหน่ายังเหยียบคันเร่งน้ำมันอยู่ มังคุดหักพวงมาลัยเบนขวาเพื่อให้พ้นสามล้อเครื่อง เป็นเหตุให้รถพุ่งข้ามถนนชนคนบาดเจ็บและตาย กรณีหนึ่ง
อีกกรณีหนึ่ง น้อยหน่าหัดขับรถเล่นมาตามถนนด้วยความเร็วสูง ทำท่าจะชนลองกอง แต่น้อยหน่าเบรคทัน รถไม่ชนลองกอง ทำให้ลองกองตกใจจนแทบสิ้นสติ
ดังนี้ ทั้ง 2 กรณี น้อยหน่าและมังคุดจะต้องรับผิดชอบในการกระทำโดยประมาทอย่างไรหร ือไม่

เฉลย
หลักกฎหมาย
มาตรา 59 วรรคสี่ บัญญัติว่า “กระทำโดยประมาท ได้แก่การกระทำความผิดมิใช่โดยเจตนา แต่การกระทำโดยปราศจากความระมัดระวังซึ่งบุคคลในภาวะเช่นนั้นจั กต้องมีตามวิสัยและพฤติการณ์ และผู้กระทำอาจใช้ความระมัดระวังเช่นว่านั้นได้ แต่หาได้ใช้ให้เพียงพอไม่”
มาตรา 80 บัญญัติว่า “ ผู้ใดลงมือกระทำความผิดแต่กระทำไปไม่ตลอดแล้วแต่การกระทำนั้นไม ่บรรลุผลผู้นั้นพยายามกระทำความผิด ”
การที่น้อยหน่าขับรถไปตามถนนโดยไม่มีใบอนุญาตขับขี่ ยังไมพอที่จะถือว่าเป็นการกระทำโดยประมาท แต่การที่น้อยหน่าและมังคุดขับรถชนคนบาดเจ็บและตาย เป็นการกระทำผิดโดยไม่เจตนาและพฤติการณ์ที่คนพลุกพล่าน ฝนตก ถนนลื่น ทำให้น้อยหน่าและมังคุดไม่อาจใช้ความระมัดระวังได้ เนื่องจากน้อยหน่าขับรถไม่เป็น กำลังหัดขับ น้อยหน่าจึงกระทำโดยประมาทเป็นเหตุให้คนบาดเจ็บและตาย ขณะเดียวการกระทำของมังคุดที่เข้าช่วยถือพวงมาลัย ในพฤติการณ์เช่นนั้นมังคุดย่อมกระทำโดยประมาทเป็นเหตุให้มีคนตา ยและบาดเจ็บด้วย ซึ่งเป็นกรณีกระทำโดยประมาทหลายคน มังคุดและน้อยหน่าจึงต่างคนต่างรับผิดฐานประมาทเป็นเหตุให้คนตา ยและบาดเจ็บ (มาตรา 59 วรรคสี่)

กฎหมายอาญา 1

คำถาม
เมื่อวันที่ 7 มกราคม 2529 เพ็ชรหลอกขายวิทยุเครื่องหนึ่งแก่นิล การกระทำของเพ็ชรเป็นความผิดฐานขายของโดยหลอกลวงตามประมวลกฎหมา ยอาญา มาตรา 271 ซึ่งเป็นความผิดอันยอมความได้ ต่อมาวันที่ 25 มีนาคม 2529 รัฐบาลได้ประกาศใช้บังคับพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎห มายอาญา โดยแก้ไขความผิดตามมาตรา 271 ให้เป็นความผิดต่อแผ่นดิน วันที่ 20 พฤษภาคม 2529 นิลร้องทุกข์ต่อพนักงานสอบสวนให้ดำเนินคดีต่อเพ็ชรฐานขายของโดย หลอกลวงตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 271 เพ็ชรอ้างว่า คดีขาดอายุความแล้ว ข้ออ้างของเพ็ชรฟังขึ้นหรือไม่

เฉลย
ตามประมวลกฎหมายอาญา (มาตรา 3 )ถ้ากฎหมายที่ใช้ในภาวะกระทำผิดแตกต่างกับกฎหมายที่ใช้ภายหลังก ารกระทำผิด ให้ใช้กฎหมายส่วนที่เป็นคุณแก่ผู้กระทำผิดไม่วาในทางใด บทบัญญัตินี้เป็นการบัญญัติให้กฎหมายอาญามีผลย้อนหลังได้ หากว่ากฎหมายที่ออกภายหลังนั้นเป็นคุณแก่ผู้กระทำผิด จากข้อเท็จจริงในปัญหาขณะเพ็ชรกระทำผิด กฎหมายอาญาบัญญัติให้ความผิดตามมาตรา 271 เป็นความผิดอันยอมความได้ ความผิดประเภทนี้เป็นคุณแก่ผู้กระทำผิด เพราะมีเงื่อนไขในการฟ้อง คือผู้เสียหายต้องร้องทุกข์ภายใน 3 เดือน นับแต่รู้เรื่องและรู้ตัวผูกระทำผิด มิฉะนั้นคดีขาดอายุความการที่รัฐบาลออกกฎหมายใหม่แก้ไขความผิดต ามมาตรา 271 ให้เป็นความผิดต่อแผ่นดิน ทำให้เงื่อนไขอายุความร้องทุกข์ 3 เดือนหมดไปผู้กระทำผิดไม่ได้รับประโยชน์จากเงื่อนไขนี้ กฎหมายจึงไม่เป็นคุณแก่ผู้กระทำผิดจึงไม่มีผลย้อนหลัง ต้องถือว่า ความผิดตามมาตรา 271 ที่เพ็ชรได้กระทำนั้น เป็นความผิดอันยอมความได้อยู่ ซึ่งมีอายุความร้องทุกข์ 3 เดือน ปรากฏว่านิลร้องทุกข์ต่อพนักงานสอบสวน เมื่อวันที่ 20พฤษภาคม 2529 เกินกำหนด 3 เดือน นับแต่วันที่นิลรู้เรื่องความผิด และรู้ตัวผู้กระทำผิด คือ วันที่ 7 มกราคม 2529 คดีย่อมขาดอายุความข้ออ้างของเพ็ชรจึงอ้างขึ้น

มีประโยชน์มากๆเลยค่ะ...

ขอบคุณพี่ยิ่งค่ะ..

ขอบคุนจร้าๆๆๆๆๆๆๆๆ

แหล่งรวมหางานธนาคาร งานธนาคาร สมัครงานธนาคาร

ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ

nustatalo พิมพ์ว่า:41231 กฎหมายอาญา 1

โจทก์
น้อยหน่าเป็นนักเรียนหัดขับรถยนต์ยังไม่ได้รับใบอนุญาตขับขี่ น้อยหนาจึงไปสมัครเรียนกับโรงเรียนสอนขับรถยนต์ มังคุดได้รับใบอนุญาตขับขี่แต่ยังไมได้รับอนุญาตเป็นครูฝึกสอนข ับรถยนต์ ขณะเกิดเหตุถนนตอนนั้นเป็นคนพลุกพล่าน ฝนตก ถนนลื่น น้อยหน่ากำลังหัดขับ หักหลบรถสามล้อเครื่องไม่ทัน มังคุดต้องเข้าช่วยถือพวงมาลัยและให้น้อยหน่าปล่อยมือ แต่เท้าของน้อยหน่ายังเหยียบคันเร่งน้ำมันอยู่ มังคุดหักพวงมาลัยเบนขวาเพื่อให้พ้นสามล้อเครื่อง เป็นเหตุให้รถพุ่งข้ามถนนชนคนบาดเจ็บและตาย กรณีหนึ่ง
อีกกรณีหนึ่ง น้อยหน่าหัดขับรถเล่นมาตามถนนด้วยความเร็วสูง ทำท่าจะชนลองกอง แต่น้อยหน่าเบรคทัน รถไม่ชนลองกอง ทำให้ลองกองตกใจจนแทบสิ้นสติ
ดังนี้ ทั้ง 2 กรณี น้อยหน่าและมังคุดจะต้องรับผิดชอบในการกระทำโดยประมาทอย่างไรหร ือไม่

เฉลย
หลักกฎหมาย
มาตรา 59 วรรคสี่ บัญญัติว่า “กระทำโดยประมาท ได้แก่การกระทำความผิดมิใช่โดยเจตนา แต่การกระทำโดยปราศจากความระมัดระวังซึ่งบุคคลในภาวะเช่นนั้นจั กต้องมีตามวิสัยและพฤติการณ์ และผู้กระทำอาจใช้ความระมัดระวังเช่นว่านั้นได้ แต่หาได้ใช้ให้เพียงพอไม่”
มาตรา 80 บัญญัติว่า “ ผู้ใดลงมือกระทำความผิดแต่กระทำไปไม่ตลอดแล้วแต่การกระทำนั้นไม ่บรรลุผลผู้นั้นพยายามกระทำความผิด ”
การที่น้อยหน่าขับรถไปตามถนนโดยไม่มีใบอนุญาตขับขี่ ยังไมพอที่จะถือว่าเป็นการกระทำโดยประมาท แต่การที่น้อยหน่าและมังคุดขับรถชนคนบาดเจ็บและตาย เป็นการกระทำผิดโดยไม่เจตนาและพฤติการณ์ที่คนพลุกพล่าน ฝนตก ถนนลื่น ทำให้น้อยหน่าและมังคุดไม่อาจใช้ความระมัดระวังได้ เนื่องจากน้อยหน่าขับรถไม่เป็น กำลังหัดขับ น้อยหน่าจึงกระทำโดยประมาทเป็นเหตุให้คนบาดเจ็บและตาย ขณะเดียวการกระทำของมังคุดที่เข้าช่วยถือพวงมาลัย ในพฤติการณ์เช่นนั้นมังคุดย่อมกระทำโดยประมาทเป็นเหตุให้มีคนตา ยและบาดเจ็บด้วย ซึ่งเป็นกรณีกระทำโดยประมาทหลายคน มังคุดและน้อยหน่าจึงต่างคนต่างรับผิดฐานประมาทเป็นเหตุให้คนตา ยและบาดเจ็บ (มาตรา 59 วรรคสี่)

ตรงนี้เห็นต่างนะครับ ผมมองว่าโจทย์ถามมาตรา 59 วรรคหนึ่งตรงๆเลย ตามโจทย์นั้นเป็นการกระทำโดยประมาทอยู่แล้วเพราะการหัดขับรถผู้ฝึกสอนจำต้องทราบดีและหาสถานที่ๆคนไม่พลุกพล่านเพื่อฝึกขับรถได้อยู่แล้ว การที่ไปหัดขับรถบนถนนใหญ่ จึงถือได้ว่าผู้ฝึกสอนนั้นกระทำโดยปราศจากความระมัดระวังซึ่งบุคคลในภาวะเช่นนั้นจักต้องมีตามวิสัยและพฤติการณ์ และผู้กระทำอาจใช้ความระมัดระวังเช่นว่านั้นได้ แต่หาได้ใช้ให้เพียงพอไม่ คือประมาทตามมาตรา 59 วรรค 4

แต่การกระทำโดยประมาทนั้นหากจะต้องรับผิดทางอาญาจะต้องเป็นความผิดที่กฎหมายบัญญัติไว้ชัดเจน ว่าต้องรับผิดแม้ว่ากระทำโดยประมาท (59 วรรค 1) ซึ่งความผิดฐานกระทำโดยประมาทจนเป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงแก่ความตาย กฎหมายบัญญัติไว้ให้เป็นความผิดจึงต้องรับผิด ทั้ง น้อยหน่าและมังคุด เพราะความผิดฐานดังกล่าวดูถึงผลของการกระทำเป็นสำคัญ

ส่วนกรณีน้อยหน่า หัดขับรถเล่นมาตามถนนด้วยความเร็วสูง ทำท่าจะชนลองกอง แล้วเบรคทันนั้น การกระทำดังกล่าวกฎหมายไม่ได้บัญญัติไว้ให้เป็นความผิด (ไม่มีความผิดฐานขับรถโดยประมาทแล้วทำให้ผู้อื่นตกใจ เพราะจะต้องมีผลคือการบาดเจ็บสาหัสของผู้เสียหายก่อนตามมาตรา 300) กรณีนี้ถือว่าการกระทำโดยประมาทเป็นเหตุให้ตกใจเป็นลมนั้นไม่มีกฎหมายบัญญัติไว้ให้เป็นความผิด จึงไม่ต้องรับผิดทางอาญา นอกจากนี้ยังไม่เกี่ยวกับเรื่องการพยายามกระทำ เพราะในเมื่อไม่มีกฎหมายบัญญัติความผิดไว้ จึงไม่สามารถมีการพยายามกระทำผิดได้ เนื่องจากไม่มีความผิดอยู่แต่แรก

ส่วนกรณีความผิดฐานขับรถโดยไม่มีใบอนุญาตนั้นถือว่าความผิดสำเร็จมาตั้งแต่ต้น ความผิดเหล่านี้ไม่ได้ดูที่เจตนาเพียงครบองค์ประกอบแค่ขับขี่โดยไม่มีใบอนุญาตก็ถือว่าความผิดสำเร็จแล้ว
เพราะเป็นกฎหมายที่บัญญัติเอาไว้โดยเฉพาะ เหมือนกับความผิดลหุโทษ ที่ไม่สนใจเจตนาว่าจะมีเจตนากระทำผิดหรือไม่ก็ตาม เช่นลืมบัตรไว้ที่บ้านไม่ได้ตั้งใจไม่พกใบอนุญาตก็อ้างไม่ได้

การจะต้องรับผิดทางอาญาจะต้องมีองค์ประกอบครบทั้ง 3 โครงสร้าง (ใช้ได้ทั้งอาญา 1 และ 2)
1. การกระทำครบองค์ประกอบของความผิด (หากไม่ครบองค์ประกอบของความผิดก็ไม่ต้องรับผิด)
2. การกระทำไม่มีกฎหมายยกเว้นความผิด
3. การกระทำไม่มีกฎหมายยกเว้นโทษ

หากผ่านทั้ง3ข้อจะต้องรับผิดทางอาญา
ส่วนเรื่องพยายามกระทำผิดนั้นความผิดจะต้องสำเร็จมาแต่แรกคือมีการลงมือกระทำผิดเสียก่อน

แนะนำว่าให้ลองค้นคว้าดู ป.อ. มาตรา 291 และ 300 ซึ่งเป็นความผิดต่อร่างกายซึ่งเกิดจากการกระทำโดยประมาท เพื่อดูองค์ประกอบของความผิด

หลักๆ ดูความรับผิดทางอาญา
เน้นมาตรา 59 มี 3 กรณีคือ
กรณี1.มีการกระทำโดยเจตนา
1.1โดยมีเจตนาตามความจริง ดูวรรคสอง
1.2 เจตนาโดยผลของกฎหมาย (กระทำโดยพลาด หรือเจนาโดยพลาด) มาตรา 60
1.3 เจตนาโดยสำคัญผิดในตัวบุคคล มาตรา 61
กรณี 2.เจตนาโดยประมาท มาตรา 59 วรรค
กรณี 3 คือ ไม่เจตนา และก็ไม่ประมาท ( เช่นความผิดลหุโทษ หรือกรณีอื่นที่กฎหมายกำหนด อาทิ พรบ.ต่าง ๆ)
จากนั้นดูว่ากฎหมายบัญญัติว่าการกระทำมีความผิดและกำหนดโทษโทษ ไว้หรือไม่ มาตรา 2เมื่อเข้ามาตรา 2 ก็ต้องรับผิดทางอาญา


ส่วนอีกเรื่องเป็นขั้นตอนในการกระทำความผิดนะ
ดูมาตรา 2 ต่อจากเมื่อกี้นะ.
ก็แบ่งออกเป็นทั้งหมด 3 ขั้นใหญ่
คือ 1.ขั้นตระเตรียมการ ถ้ามีกฎหมายบัญญัติว่าการตระเตรียมการเป็นความผิด ก็ต้องรับโทษ ถ้าไม่บัญญัติก็ไม่ต้องรับโทษนะ.
2.ขั้นลงมือกระทำการ จะเป...็นได้ สองกรณีคือบรรลุผล กับไม่บรรลุผล (พยายามกระทำความผิด ) ดูมาตรา 80 ต้องมีเจตนาประกอบด้วยซึ่งขั้นพยายามกระทำความผิดนี้ แยกออกเป็น 3 กรณี
คือ2.1 กระทำไม่ตลอดหรือกระทำไม่บรรลุผล มาตรา80
2.2 การกระทำที่ไม่สามารถบรรลุผลได้อย่างแน่แท้ มาตรา 81
2.3 ยับยั้ง หรือกลับใจแก้ไขเสียเอง มาตรา 823.ถ้ากระทำบรรลุผล ก็ถือว่าความผิดสำเร๊จ...

และจากนั้นก็ดูว่ามีเหตุยกเว้นโทษหรือไม่ เช่น จำเป็น มาตรา 67
และจากนั้นก็ดูว่ามีเหตุลดโทษหรือไม่ เช่น มาตรา 62 และมาตรา 72 นะ.....
นี้คืออีกหนึ่งข้อนะ.
จากนั้นก็ดูเรื่อง ความผิดในราชอาณาจักรดูผู้ร่วมกระทำความผิดนะ.